Stormsveipur værðar

Í sama augnabliki og Vanda flaug yfir Hafmeyjarlund með Pétri, lokuðust augnlokin á lítilli hnátu.  ´

Hinumegin við vegginn heyrðist hlátur og gleði frá ósamstæðum unglingum sem í augnabliki óveðurs tengdust systkinaböndum og héldu vitund minni vakandi.

Kóngur lá á gólfi og prins malaði til fóta.

Í glugga flökti kertalogi í gylltri krukku og dansaði við drungalegan vetrarvindinn.  Ilm af sætri vanillu lagði að vitum mínum og leiddi mig ljúflega í átt að draumum lífs míns.

Yndisleg stund.

                                                                                                      

Athugasemdir

[Hrönn Sigurðardóttir, 30.3.2009 kl. 09:11]

[arnar valgeirsson, 30.3.2009 kl. 22:56]

klassískar spennubókmenntir eru bestar fyrir svefninn.

fyrir kóng, prinsa og prinsessur.

[Gísli Torfi, 31.3.2009 kl. 03:26]

Maður fær svo skemmtilegar sögur í hugann frá því í denn þegar maður heyrir af þessu veðri  "allt á kafi og enginn kemst neitt þarna" fyrir norðann " enda bjó ég þar í 30 ár " eigðu ljúfar stundir Arna mín

[Heiða Þórðar, 31.3.2009 kl. 19:59]